Ενστάσεις προκαλεί η απόφαση για μετατροπή του κτιρίου στο οποίο στεγαζόταν το Νοσημάτων Θώρακος, σε γραφεία, όπου θα στεγαστούν οι υπηρεσίες και η διοίκηση της 6ης ΥΠΕ. Ήδη όπως πληροφορείται το tempo24.news, στο κτίριο γίνονται οι απαραίτητες μετρήσεις για τη διαμόρφωσή του προκειμένου να γίνει η μετακόμιση από το ενοικιαζόμενο κτίριο στο οποίο στεγάζονται τα γραφεία της Υ.Pe.
"Το γεγονός ότι το υπουργείο θα γλιτώσει ένα σεβαστό ποσό από την εξοικονόμηση των ενοικίων που καταβάλλει για τη στέγαση της ΥΠΕ, δεν μπορεί να αποτελεί σοβαρή δικαιολογία για τη δέσμευση ενός τέτοιου χώρου για γραφεία, σε μια εποχή που υπάρχουν πολλές άστεγες ή απίστευτα ...στριμωγμένες μονάδες που έχουν να κάνουν με την υγεία" λένε στο tempο 24 εμπλεκόμενοι με τον χώρο της υγείας στην περιοχή, υποστηρίζοντας ότι μια τέτοια υποδομή για την ανακατασκευή της οποίας το 2009 δαπανήθηκε και ένα ιδιαιτέρως σεβαστό ποσό, θα ήταν λογικό να τεθεί στην υπηρεσία των πολιτών και όχι να γίνει στέγη για πολυτελή γραφεία, ιδίως σε μια περίοδο όπως αυτή που διανύει η χώρα και η περιοχή.
Mάλιστα τονίζουν ότι υπάρχουν κατάλληλοι χώροι εντός άλλων νοσοκομειακών μονάδων όπου θα μπορούσαν να στεγαστούν οι υπηρεσίες της ΥΠΕ, εξοικονομώντας τα ποσά των ενοικίων χωρίς να στερείται από τον πολίτη και την υγεία, ένας σημαντικός πολυδύναμος χώρος όπως αυτός στο Γηροκομειό.
Και δεν φαίνεται να έχουν άδικο.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΗΜΑΤΩΝ ΘΩΡΑΚΟΣ
Η ίδρυση οργανωµένου, κατά τα ευρωπαϊκά πρότυπα, σανατορίου στην Πάτρα, είχε προταθεί για πρώτη φορά τον 19ο αιώνα από τον γιατρό Χρήστο Κορύλλο. Ο Κορύλλος, πρότεινε την ίδρυση αντιφυµατικού ιατρείου πλησίον του τότε Νοσοκοµείου της Πάτραςστην περιοχή κάτωθι του Φρουρίου και η ίδρυση αντιφυµατικού νοσοκοµείου στη Μονή Οµπλού ή στην κλειστή από χρόνια Μονή της Μέντζαινας ή Μπαµπιώτη,
Ο Ιατρικός Σύλλογος της Πάτρας δεν συµφωνούσε µε τις απόψεις του Κορύλλου, ενώ το Υπουργείο διευκρίνισε ότι «το αντιφυµατικό ιατρείο πρέπει να βρίσκεται µέσα στην πόλη.
Το 1929 µε το Ν. 4067 της 5/3/1929 ιδρύεται το σανατόριο στη Λέσβο και κατόπιν πρωτοβουλίας των Πατρινών πολιτικών Μιχαλακόπουλου, Γκότση και Μάρκου, µέσα σε αυτό το νόµο ψηφίζεται, τελικά, διάταξη «περί ιδρύσεως θεραπευτηρίου, υπό τον τίτλον ‘’Άγιος Ανδρέας’’ και εις τας Πάτρας, µε περιφέρειαν τον Νοµόν Αχαϊοήλιδος».
Όσον αφορά τις υποψήφιες τοποθεσίες δίδονταν πολλές προτάσεις, µε σηµαντικότερες:
• την πεδιάδα των Πατρών, η οποία στη συνέχεια αποκλείσθηκε ως ακατάλληλη, προφανώς λόγω µη υγιεινού κλίµατος
• την Καλλιθέα Οβρυάς Πατρών (τοποθεσία ηµιορεινή µε καλό κλίµα, λίγο πιο έξω από την Πάτρα)
Όµως το 1931, ωρίµασε µέσω της Κεντρικής Εξουσίας η ίδρυση Σανατορίου στη Βυτίνα και έτσι η περίπτωση της Πάτρας αδράνησε.
Η εν λόγω απόφαση ξεσήκωσε κύµα µεγάλων αντιδράσεων στην Πάτρα και έτσι, οι ιθύνοντες του Υπουργείου Υγιεινής, κατόπιν πιέσεων των τοπικών παραγόντων, ενέκριναν την αγορά 100 στρεµµάτων στην περιοχή της Μονής Γηροκοµειού Πατρών.
Παρ’ όλα αυτή η υπόθεση «Σανατόριο Πάτρας» δεν είχε περαιωθεί, αφού ο τότε Νοµοµηχανικός Πανουτσόπουλος διαφώνησε και πρότεινε ν’ αναζητηθεί άλλη τοποθεσία.
Τότε, προτάθηκαν άλλες τοποθεσίες, όπως ο «Λυκοχωρός» Γηροκοµειού Πατρών, καθώς και η «Σαµακιά» Αρόης Πατρών, αµφότερες πλησίον της εγκριθείσης προς αγορά έκτασης στο Γηροκοµειό Πατρών.
Γενικώς, υπήρχε µεγάλη διαφωνία µεταξύ των κοινωνικών φορέων της πόλης, χωρίς να υπάρχει προοπτική για συνεννόηση και σε αυτό το χρονικό σηµείο προτάθηκε από δύο Πατρινούς συλλόγους (Φιλοδασικό και Ορειβατικό) η θέση «Ζάστοβα» στο Παναχαϊκό όρος.
Η µόνη σηµαντική εξέλιξη κατά τη διάρκεια αυτών των ετών η ίδρυση του αντιφυµατικού ιατρείου στην Κάτω Πόλη της Πάτρας, σε κτίριο της οδού Βότση, αρ. 35 στις 9 Μαρτίου 1935, η οποία έγινε µε κρατική πρωτοβουλία .
Τελικά, το Νοσοκοµείο Φυµατιώντων στην Πάτρα λειτούργησε το 1953 στην προαναφερθείσα περιοχή του Γηροκοµειού, όπου είχαν κτισθεί στρατιωτικά κτίρια, τα οποία περιήλθαν στη δικαιοδοσία του Νοσοκοµείου, λόγω των επιτακτικών αναγκών που υπήρχαν.
Το Νοσοκοµείο Φυµατιώντων, το μετέπειτα Νοσοκοµείο Νοσηµάτων Θώρακος της Πάτρας ήταν το παλιότερο νοσηλευτικό ίδρυµα της Δυτικής Ελλάδας που είναι εξειδικευµένο σε πνευµονολογικές παθήσεις.
Ήταν χτισµένο σε πευκόφυτη έκταση (δάσος Γηροκοµειού), σε απόσταση 4 χιλιόµετρα έξω από την πόλη της Πάτρας, σε ιδανικό για πνευµονοπαθείς σηµείο.
Ήτανδιασκορπισµένο σε πολλά κτίρια, τα οποία κατασκευάστηκαν την πρώτη δεκαετία του 20ού αιώνα.
Μόνη εξαίρεση αποτελεί το κτίριο των Εξωτερικών Ιατρείων, που κτίστηκε το 1987 .
Το 2009 συντελέστηκε η ριζική ανακαίνιση του νοσοκοµείου .
Ο τρόπος λειτουργίας του διέπετο από το Ν.Δ. 2592/1953 («Περί οργανώσεως της ιατρικής αντιλήψεως») και ο ουσιαστικός τρόπος λειτουργίας καθορίσθηκε µερικά έτη αργότερα (1959) µε το Β.Δ. 2 της 12/06/1959 (25) «Περί αναµορφώσεως του Οργανισµού του Θεραπευτηρίου Φυµατιώντων Πατρών ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ».
Η ΜΕΤΑΚΟΜΙΣΗ
Τ ο Νοσημάτων Θώρακος μεταφέρθηκε τον περασμένο Μάιο στις κεντρικές εγκαταστάσεις του Γενικού Νοσοκομείου «Άγιος Ανδρέας» και πιο συγκεκριμένα στον έκτο όροφο του ανακαινισμένου πολυώροφου κτιρίου, προκαλώνταςτις αντιδράσεις του σωματείου εργαζομένων.
Σύμφωνα με το σωματείο ο χώρος αυτός δεν είναι κατάλληλος για την λειτουργία μιας τέτοιας εξειδικευμένης κλινικής που αποτελούσε από μόνη της ένα μικρό νοσοκομείο, προσφέροντας ειδικές θεραπείες στους πάσχοντες από αναπνευστικά προβλήματα.
Ο χώρος είναι μικρός και επιπλέον εξαιτίας του ότι βρίσκεται κοντά στην παθολογική υπάρχει ο φόβος για την μετάδοση μικροβίων, κάτι που θα είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο για τους ασθενείς.
Γ. Κοντογεωργοπούλου
- Με πληροφορίες από την ανασκόπηση των Ελένη Κουτρούλια, Παντελή Παπαθανασίου και Αθανάσιου Διαμαντόπουλου που έλαβε το βραβείο της Ιστορίας της Ιατρικής κατά το 9ο Παµπελοποννησιακό Συνέδριο στην Πάτρα το 2010.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου